ትንቢተ ዮናስ

ትንቢተ ዮናስ

ምዕራፍ ፩

በሕዝብዋ መካከል ፤ ዓመፅ ስለ ጸና

በጣም ተቆጥቼ ፤ አዝኛለሁና

ይህን ለነነዌ ፤ንገራት በአዋጅ

አለና ለዮናስ ፤ ለአሚታይ ልጅ

እግዚአብሔር አዘዘው ፤ እንዲሄድ በቶሎ

ዮናስ እምቢተኛው ፤ አሰበ ኮብልሎ

ከአምላክ ተደብቆ ፤ አምልጦ ሊጠፋ

ወደ ተርሴስ ሊጓዝ ፤ ሄደ ወደ ያፋ።

ዋጋ ከፈለና ፤ በመርከብ ተሳፍሮ

እያጉረመረመ ፤ ባሕሩን ተሻግሮ

ዮናስ ተደብቆ ፤ ሲሄድ በግስገሳ

ከእግዚአብሔር ተልኮ ፤ ማዕበል ተነሳ

ታላቅ ሞገድ ሆኖ ፤ ባሕሩ ተቆጣ

መርከበኞች ፈሩ ፤ ትልቅ ሽብር መጣ

መርከቡ እንዲቀልለው ፤ እናድርግ እያሉ

አንስተው ብዙ እቃ ፤ ወደ ባሕር ጣሉ

ባሕሩም ባሰበት ፤ በጣም ተናወጠ

መርከቡ መሰለ ፤ የተገለበጠ።

ሰው ሁሉ ተነሳ ፤ ጸሎት ለማድረስ

ይኽ ሁሉ ሲሆን ፤ ተኝቷል ዮናስ

ወደ ዮናስ ሄዶ ፤ የመርከቡ አለቃ

ቀሰቀሰውና ፤ ከእንቅልፉ ሲነቃ

እግዜር እንዲያድነን ፤ ከዚህ ክፉ ጥፋት

ተነስ ጸልይ አለው ፤ ይብቃህ ማንቀላፋት።

በመርከብ ውስጥ ያሉ ፤ ሰዎች ተሰባስበው

ተመካከሩና ፤ በነገሩ አስበው

አለ ኃጢአት ሰርቶ ፤ ከእኛ ጋር የመጣ

ለይተን ለማወቅ ፤ እንጣጣል ዕጣ

አለዚያ አንድንም ፤ ስለተባባሉ

ተሰባሰቡና ፤ ዕጣ ቢጣጣሉ

እውነትም እንዳሉት ፤ አጥፊው ሰው ታወቀ

በእምቢተኛው ነቢይ ፤ በዮናስ ወደቀ።

ዮናስ ተረዳና ፤ እጁ እንደተያዘ

ያጠፋውን ጥፋት ፤ ገልጦ ተናዘዘ።

ምነው ባትመጣ ፤ ተጣልተህ ከጌታ

እየው መርከባችን ፤ እንደሚንገላታ

ቁጣው እንዲታገስ ፤ ለማግኘት ጸጥታ

በል አንተው ፍረደን ፤ ምን ይበጃል ቢሉ

ዮናስ መለሰና ፤ እዚህ ያለ ሁሉ

ስለምን ይጠፋል ፤ በኔ የተነሳ

ወደ ባሕር ጣሉኝ ፤ አለብኝ አበሳ።

ተመልከቱ እነሆ ፤ ሥራውን አወቀ

ጥፋቱን ገለጠ ፤ ይኸው መች ደበቀ

እሱው ከፈረደ ፤ መልሶ በራሱ

ምን እናድርግ ብለው ፤ ሊጥሉት ተነሱ

ከደሙ አንጻን ሲሉ ፤ ለእግዜር አመልክተው

ወደ ባሕር ጣሉት ፤ ዮናስን አውጥተው።

በዮናስ ላይ ኖሮ ፤ የመጣው ይህ መዓት

ባሕሩ ጸጥ አለ ፤ ልክ በዚያው ሰዓት።

ምዕራፍ ፪

ዮናስን እንዲውጥ ፤ ሕይወቱን ሳይጎዳ

አንድ ትልቅ ዓሳ ፤ እግዜር አሰናዳ።

ዮናስም ተውጦ ፤ በእግዚአብሔር ፈቃድ

ሦስት ቀን ሦስት ሌሊት ፤ ሲያድር ባሳ ሆድ

ተቀይመህ ኖሮ ፤ ከላይ ብትቆጣ

ይህን ያህል መዓት ፤ በራሴ ላይ መጣ

የባሕሩ ሞገድ ፤ እኔን አዋከበኝ

ውኃና ጨለማ ፤ ሲኦልም ከበበኝ።

እያለ ባሳ ሆድ ፤ ዮናስ ሲቀመጥ

አምላኩን ለመነው ፤ በመለማመጥ

የታዛዥነትም ፤ ጠባይ እያሳየ

አዝኖ ተጸጽቶ ፤ ከልቡ ጸለየ

ምን ጊዜም ቢቆጣ ፤ ነውና መሓሪ

ፊቱን መለሰለት ፤ ታረቀው ፈጣሪ።

ዓሳውም ዮናስን ፤ ውጦ ሳያስቀረው

ከባሕር ተፋና ፤ መሬት ወረወረው።

ምዕራፍ ፫

ይህንን የእኔን ቃል ፤ ስማና በቶሎ

ሄደህ ለነነዌ ፤ እንድትነግራት ብሎ

ደገመና እግዚአብሔር ፤ ዮናስን አዘዘ

ነነዌ ሊገባ ፤ ዮናስም ተጓዘ።

ድምጡን ከፍ አድርጎ ፤ ነቢዩ ዮናስ

ከዛሬ ጀምሮ ፤ አርባ ቀን ድረስ

ነነዌ ጠፊ ነች ፤ ከሥር ተገልብጣ

አለና ለፈፈ ፤ የእግዚአብሔርን ቁጣ።

ሳያንገራግሩ ፤ ሁሉም ስላመኑ

የነነዌ ሰዎች ፤ ተጨንቀው አዘኑ።

ከትልቅ ጀምሮ ፤ ሕፃኑ ድረስ

ሕይወቱ የቆመች ፤ በሥጋ በነፍስ

ሰውም ሆነ እንስሳ ፤ ይቀበል ንስሓ

ፍጡር ሁሉ ይጹም ፤ ይለይ ከእህል ውኃ

ሁሉም ከልብ አዝኖ ፤ ማቅ እየለበሰ

ከክፉ ወደ ደግ ፤ እየተመለሰ

መቼም ወሰን የለው ፤ እግዚአብሔር ምሕረቱ

ይጸልይ አለና ፤ ይለምን በብርቱ

ንጉሱ አሳወጀ ፤ ከነመኳንንቱ።

የነነዌ ሰዎች ፤ በውነት ከልቡና

መጸጸታቸውን ፤ እግዚአብሔር አየና

ፍጡር ቢለምነው ፤ እንባ እያፈሰሰ

ምሕረቱን አውርዶ ፤ መዓቱን መለሰ።

ምዕራፍ ፬

የተናገረው ቃል ፤ ስላልተፈጸመ

ዮናስ ተቆጥቶ ፤ እያጉረመረመ

እንደዚህ እያለ ፤ ጸለየ ወደ አምላክ

እኔን መጀመሪያ ፤ ነነዌ ለመላክ

አስበህ ብታዘኝ ፤ ይህንኑ አውቄ

ወደ ተርሴስ ልሄድ ፤ ጠፋሁ ተደብቄ።

ምሕረትህ የበዛ ፤ መሐሪና ታጋሽ

በደል የምትረሳ ፤ ከቁጣ ተመላሽ

የቁጣህን ያህል ፤ ምሕረትህ የጠና

መሆንህን ጥንቱንም ፤ እኔ አውቃለሁና

እኔን ግን ግደለኝ ፤ ልሙት ልቀበር

ሐሰት ተናግሬ ፤ የማይሆን ነገር

አልፈልግምና ፤ ቆሜ ለመኖር።

ከከተማ ወጥቶ ፤ በምስራቅ በኩል

ከወደ ዳር ሆኖ ፤ ነነዌን ሊያስተውል

ምን እንደሚያገኛት ፤ ለማየት ዮናስ

ሠርቶ ተቀመጠ ፤ አንድ ትንሽ ዳስ።

እግዜር በጥበቡ ፤ አንድ ቅል አብቅሎ

ቅሉም አደገና ፤ ከፍ ከፍ ብሎ

የዮናስ ራስ ፤ እንዲያገኝ ጥላ

ለፀሓዩ ንዳድ ፤ ሆነለት ከለላ

በዚህ በቅል ነገር ፤ ዮናስን ደስ አለው

እንዲህ ቶሎ ደርሶ ፤ ስለገላገለው።

እግዜር በማግስቱ ፤ ጧት በማለዳ

ቅል የሚበላ ትል ፤ ፈጠረ አሰናዳ

ትሉ ቅሉን በልቶ ፤ በፍጥነት ደረቀ

ፀሓይ ወጣችና ፤ ጊዜው በጣም ሞቀ

እግዜር አዘዘና ፤ ትኩስ ነፋስ መጣ

የሚከለልበት ፤ መጠጊያ ስላጣ

ቅሉ ደረቀና ፤ ንዳድ ቢያቃጥለው

ዮናስ ተበሳጭቶ ፤ ለአምላክ እንዲህ አለው

እንደዚህስ ሆኜ ፤ ቆሜ ከምኖር

እባክህ ግደለኝ ፤ ልሙት ልቀበር።

ደረቀብኝ ብለህ ፤ ይህን ቅል በማጣት

እውን ይገባል ወይ ፤ የአንተ አሁን መቆጣት?

ብሎ እግዜር ቢጠይቅ ፤ መለሰ ዮናስ

በንዴት ብዛት ፤ እስክሞት ድረስ

አዎን ይገባኛል ፤ መናደድ መጤስ።

እግዜርም መለሰ ፤ ለምን ጠፋ ስትል

ይህ ያልለፋህበት ፤ ያልደከምህበት ቅል

አንተ ስትናደድ ፤ ፈጥሬያት እኔማ

ሳጣፋት ሳፈርሳት ፤ ነነዌን ከተማ

መቶ ሃያ ሺ ነው ፤ የሕዝብዋም ብዛት

ለምን ትቆጣለህ ፤ እኔ ባዝንላት

ብሎ በምሳሌ ፤ ሲያስተምር ይቅርታ

ለዮናስ ነገረው ፤ የምሕረቱ ጌታ።

ለእግዚአብሔር ቸርነት ፤ ምስጋና ይድረስ

በዚህ ተፈጸመ ፤ ትንቢተ ዮናስ።

የዕውቀት ብልጭታ, ገፅ ፸፰

እጅጉን መወደድና መከበር የሚገባቸው ዶ/ር ከበደ ሚካኤል